Lublin - imprezy, koncerty, informacje

Jest to historia napisana i wyreżyserowana przez Philippe’a Claudela, powieściopisarza, który tak jak wielu francuskich ludzi pióra, sięga po kamerę, uważając widocznie, że bierne asystowanie przy filmowej adaptacji własnego dzieła jest doświadczeniem nazbyt bolesnym.(…)

Marcin Wrona – pytany o inspiracje – przywołuje „Wściekłego byka” i „Rykszarza”. „Moja krew” faktycznie próbuje być jednocześnie brutalna i liryczna, furiacka i wyciszona. Wydaje się to chwilami dość wymuszone i ubrane w zbyt proste kontrasty – męskość i kobiecość, hardość i wrażliwość, zepsuty Zachód i „czysty” Wietnam. Na szczęście film Wrony nie jest przypowieścią o nawróconym samcu, ale o współczesnym macho, który nawrócić się nie jest w stanie – może co najwyżej zyskać świadomość klęski i przegranego życia.

Ten sztucznie wystylizowany, ironiczny, zdystansowany, świetny film pozwala wiele zrozumieć z postradzieckiego, imperialnego kompleksu. A przede wszystkim daje wgląd w mentalność radzieckiego inteligenta lat 60. Był to najbardziej optymistyczny okres ZSRR, czas nadziei wolnościowych po śmierci Stalina, czas Chruszczowa i Sołżenicyna, pierwszych lotów w kosmos.

Kilka lat temu dyrektor canneńskiego festiwalu Gilles Jacob poprosił 36 reżyserów, którzy zdobywali tam nagrody i stali się ikonami współczesnego kina autorskiego, by każdy z nich w króciutkiej trzyminutowej impresji przedstawił, z czym mu się kojarzy sztuka ruchomych obrazów. Z okazji 50-lecia festiwalu Jacob ułożył nowelki w pewien ciąg i tak powstało „Kocham kino” – dwugodzinne, bezprecedensowe dzieło, składające się z 34 filmików wyrażających coś więcej niż tylko ulotną radość tworzenia.

Londyn, 1961. 16-letnia licealistka z pudłem wiolonczeli czeka na przystanku autobusowym w strumieniach deszczu. Zatrzymuje się auto w egzotycznym, śliwkowym kolorze. W nim mężczyzna o sympatycznym uśmiechu, podobny do amerykańskiego komika Jacka Lemmona. Nie proponuje podwiezienia, bo to mogłoby wyglądać dwuznacznie, chce tylko podwieźć wiolonczelę, szkoda, żeby zmokła. A gdyby i to wydało się podejrzane, może dać pieniężny ekwiwalent za instrument. Trudno o bardziej skuteczny podryw.

W krajach byłych demoludów zapanowała moda na musicale o bitnikach, którzy w latach 50. i 60. ubiegłego wieku śpiewem i tańcem protestowali przeciwko ograniczeniom wolności. Rosjanie mają swoich „Bikiniarzy” Walerija Todorowskiego – kapitalny portret wyimaginowanego buntu nastolatków kochających Elvisa Presleya.

Robert Gliński zmierzył się w „Świnkach” z tematami, które już od kilku lat są na szczycie listy problemów różnych kampanii społecznych: pedofilia i dziecięca prostytucja. Tego rodzaju filmy jak „Świnki” są zazwyczaj próbą włączenia się do debaty. Automatycznie wpisany w ich fabułę jest więc także interwencyjny ton. Za każdym razem rodzi się jednak pytanie czy reżyserowi uda się jedynie zasygnalizować tę interwencyjność, nie wysuwając jej na pierwszy plan. (…)

Jak w przyzwoitym kinie zaangażowanym, nie wiadomo kto komu bardziej matkuje: dziewczynka jest nadopiekuńcza i przesadnie odpowiedzialna jak na swój wiek, Katie nie zawsze udaje się pamiętać by odebrać córkę na czas ze szkoły itd. W fabryce kobieta zaczyna romansować z kolegą z pracy - imigrantem z Hiszpanii Paco (Sergi Lopez).

W połowie sierpnia minęła 40. rocznica legendarnego festiwalu rockowego w Woodstock. Na farmę Bethel koło Nowego Jorku zjechało wówczas ponad pół miliona hipisów. Pięć razy więcej niż się spodziewano. Film Anga Lee „Zdobyć Woodstock” rekonstruuje niejako od kuchni przygotowania do trzydniowego koncertu.

Fascynacja Carlosa Saury tańcem trwała dobrych parę lat. W „Tangu”, „Carmen” i „Fados” ciała tancerzy stanowiły środek wyrazu równoważny ze światłem, pracą kamery, montażem. terenie całego świata. Praktyki przez nich stosowane Klein określa mianem „kapitalizmu kataklizmowego”.

Nenad Bogdanovic, jest jednym z najbardziej znanych na świecie (obok Mariny Abramovic) artystów performance z Serbii. Od 1980 roku bierze aktywny udział w międzynarodowym ruchu artystycznym, jako artysta i kurator.

10 marca zapraszamy na ostatni dzień Festiwalu Kina Zaangażowanego. Tego dnia w kinie Tektura będzie można zobaczyć filmy z bloku Ruchy Wolnościowe.

9 marca zapraszamy na drugi dzień Festiwalu Kina Zaangażowanego. Tego dnia w kinie Tektura będzie można zobaczyć filmy z bloku Squating.

8 marca rusza w Lublinie II Przegląd Filmu Społecznie Zaangażowanego “ALTERKINO”. Tego dnia zapraszamy na blok "EKOLOGIA" - w kinie Tektura będzie można zobaczyć filmy o tematyce środowiska naturalnego i jego zagrożeń.

Zapraszamy na ostatni dzień pokazów filmowych! Projekcje odbywają się w siedzibie Stowarzyszenia Homo Faber. VIII Objazdowy Festiwal Filmowy WATCH DOCS. Prawa Człowieka w Filmie. Lublin jest repliką Międzynarodowego Festiwalu Filmowego WATCH DOCS. Prawa Człowieka w Filmie, który co roku odbywa się w Warszawie. W grudniu 2009 roku, podczas jego ostatniej edycji, na projekcjach pojawiło się w sumie około 15,000 widzów.

Zapraszamy na szósty dzień pokazów filmowych! Projekcje odbywają się w siedzibie Stowarzyszenia Homo Faber. VIII Objazdowy Festiwal Filmowy WATCH DOCS. Prawa Człowieka w Filmie. Lublin jest repliką Międzynarodowego Festiwalu Filmowego WATCH DOCS. Prawa Człowieka w Filmie, który co roku odbywa się w Warszawie. W grudniu 2009 roku, podczas jego ostatniej edycji, na projekcjach pojawiło się w sumie około 15,000 widzów.

Zapraszamy na piąty dzień pokazów filmowych! Projekcje odbywają się w siedzibie Stowarzyszenia Homo Faber. VIII Objazdowy Festiwal Filmowy WATCH DOCS. Prawa Człowieka w Filmie. Lublin jest repliką Międzynarodowego Festiwalu Filmowego WATCH DOCS. Prawa Człowieka w Filmie, który co roku odbywa się w Warszawie. W grudniu 2009 roku, podczas jego ostatniej edycji, na projekcjach pojawiło się w sumie około 15,000 widzów.

Zapraszamy na czwarty dzień pokazów filmowych! Projekcje odbywają się w siedzibie Stowarzyszenia Homo Faber i w Akademickim Domu Kultury "Chatka Żaka". VIII Objazdowy Festiwal Filmowy WATCH DOCS. Prawa Człowieka w Filmie. Lublin jest repliką Międzynarodowego Festiwalu Filmowego WATCH DOCS. Prawa Człowieka w Filmie, który co roku odbywa się w Warszawie. W grudniu 2009 roku, podczas jego ostatniej edycji, na projekcjach pojawiło się w sumie około 15,000 widzów.

Zapraszamy na trzeci dzień pokazów filmowych! Projekcje odbywają się w Akademickim Domu Kultury "Chatka Żaka". VIII Objazdowy Festiwal Filmowy WATCH DOCS. Prawa Człowieka w Filmie. Lublin jest repliką Międzynarodowego Festiwalu Filmowego WATCH DOCS. Prawa Człowieka w Filmie, który co roku odbywa się w Warszawie. W grudniu 2009 roku, podczas jego ostatniej edycji, na projekcjach pojawiło się w sumie około 15,000 widzów.

Zapraszamy na drugi dzień pokazów filmowych! Projekcje odbywają się w Akademickim Domu Kultury "Chatka Żaka". VIII Objazdowy Festiwal Filmowy WATCH DOCS. Prawa Człowieka w Filmie. Lublin jest repliką Międzynarodowego Festiwalu Filmowego WATCH DOCS. Prawa Człowieka w Filmie, który co roku odbywa się w Warszawie. W grudniu 2009 roku, podczas jego ostatniej edycji, na projekcjach pojawiło się w sumie około 15,000 widzów.