"Emigranci" Sławomir Mrożek

Udostępnij

kategoria: teatr, opera, filharmonia

Spektakl "Emigranci" w reżyserii Witolda Mazurkiewicza ma być powrotem na scenę tekstu Sławomira Mrożka, który dziś po 35 latach nabiera nowych znaczeń w obliczu "polskiego" Londynu, "polskiej" Irlandii czyli zjawiska, w którym emigracja staje się etapem w życiu, doświadczeniem, ale i doznaniem upokorzenia.

"Emigranci" Mazurkiewicza maja pobrzmiewać tonami zawiedzionych nadziei – jednakowo w latach 70 jak i teraz gorzkich, maja być rozrachunkiem z życiem pokolenia 50 latków, które przeżywając swoje rozterki emigranta widzi kolejne pokolenie, które swej wielkiej szansy upatruje na Zachodzie.

Emigrant Mazurkiewicza ma czterdzieści kilka lat i połowa z tych lat była ucieczką, kompromisem, emigracją. Być może to emigrant, który nigdy nie wrócił ze swojej emigracji, a obserwuje już następna falę. Jakże w tym świecie rozczarowań i upokorzeń brzmią słowa współczesnych polityków o cudzie irlandzkim w Polsce, o powrotach nad Wisłę, jak w tym obrazie świata wygląda problem światowej emigracji w obliczu paryskich zamieszek, zamachów w londyńskim metrze czy Nowym Jorku? Tego typu pytania pokazują tragizm zjawiska emigracji – ucieczki przed czymś i pogoni za czymś czego określić się nie da. Emigracja to budowanie wielokulturowego świata, który jednak nie jest tylko walorem naszej rzeczywistości – bywa zakończony tragiczną i krwawa pointą jak w Madrycie czy Paryżu.

      Teatr Provisorium i Kompania Teatr

Zespoły Teatru Provisorium i Kompanii „Teatr” nawiązały współpracę w 1996 roku przy okazji spektaklu „Koniec Wieku” będącego próbą przeniesienia na scenę „Dżumy” Alberta Camusa. Wielki sukces przyniosła kolejna realizacja – „Ferdydurke” według Witolda Gombrowicza. Od tego czasu datuje się także zasada realizacji kolejnych spektakli wspólnie przez dwóch reżyserów - Janusza Opryńskiego i Witolda Mazurkiewicza.

To spotkanie odmiennych teatrów, odmiennych sposobów pracy
i dwóch reżyserów dało nadzwyczaj ciekawy efekt spotykający się
z entuzjastycznym przyjęciem krytyki polskiej i zagranicznej. „Ferdydurke” niemal jednogłośnie uznana została za jedno z najważniejszych wydarzeń w teatrze polskim lat dziewięćdziesiątych. Po trzech latach nieustającej prezentacji „Ferdydurke” zarówno w Polsce jak i na scenach całego świata, w październiku 2001 roku odbyła się premiera „Scen z życia Mitteleueopy” według autorskiego scenariusza opartego na motywach „Niepokojów wychowanka Toerlessa” Roberta Musila.

Dopełnieniem swoistego tryptyku scenicznego była realizacja
w roku 2003 „Do Piachu” Tadeusza Różewicza. Inscenizacja ta, to dopiero drugie przeniesienie na scenę tego dramatu w ciągu 25lat. Specjalnie dla zespołów Provisorium i Kompanii „Teatr” autor zniósł zapis autorski na swój dramat, jaki wprowadził po realizacji Tadeusza Łomnickiego w Teatrze na Woli. Spektakl zebrał bardzo dobre recenzje potwierdzone szeregiem nagród. Jesienią 2004 roku odbyła się premiera najnowszego spektaklu - artyści powrócili do twórczości Gombrowicza sięgając tym razem po „Trans-Atlantyk”.

Kolejnym etapem twórczości współpracujących zespołów teatralnych była inscenizacja spektaklu Homo Polonicus, w reżyserii Janusza Opryńskiego i Witolda Mazurkiewicza na podstawie powieści Krystiana Piwowarskiego. Prapremiera tego spektaklu 8.03.2008 otworzyła działalność Teatru Centralnego.

Latem 2009 Teatr Provisorium i Kompania Teatr wyjechały do Edynburga na Edinburgh Fringe Festival, by między 1 a 25 sierpnia
w Universal Arts Theatre przedstawić angielska wersję „Do piachu” Tadeusza Różewicza w tłumaczeniu Allena Kuharskiego i Heleny Morawskiej – White.

04.12.2010 - Teatr Provisorium i Kompania Teatr "Emigranci"
Studio Telewizji Lublin, ul. Raabego 2

ostatnia zmiana: 2010-11-24