Henryk Musiałowicz - Odnowa - Maciej Cieślak - Od nowa

Wystawa „Odnowa. Od nowa” jest spotkaniem dwóch artystów, dwóch różnych światów. Dzieli ich pół wieku historii i doświadczenia. Henryk Musiałowicz całe życie poświęcił malarstwu, był aktywnie obecny na arenie sztuki polskiej, jednocześnie coraz bardziej się izolując. Maciej Cieślak traktuje fotografię jako pasję, którą stale rozwija.
Artyści reprezentują różne drogi wypełnienia swojego życia sztuką. Jeden z nich jest autsajderem, zamkniętym w swojej pracowni. Drugi realizuje się zawodowo w biznesie, poświęcając fotografii swój wolny czas.
Można by stwierdzić,że medium jakim jest fotografia pozwala na szybsze uzyskanie zdecydowanego i oczekiwanego efektu wizualnego. Jednak obserwując sesje fotograficzne z udziałem Musiałowicza wnioskuję,że proces twórczy jest taki sam. Wymaga całkowitego zaangażowania, „wejścia” w temat.
Godziny obserwacji i ujęć, godziny muśnięć, uderzeń pędzlem...Pojawia się przestrzeń bez czasu. Tak właśnie powstają rzeczy ponadczasowe. Tak jak twórczość Musiałowicza, która zawsze będzie aktualna, zarówna ze względu na temat jak i nowoczesną formę.

Niezwykłe jest te pięćdziesiąt lat różnicy pomiędzy Cieślakiem i Musiałowiczem. Dzięki temu możemy znaleźć potwierdzenie niektórych tez, dotyczących roli sztuki w naszym życiu.
Czy jest możliwe porozumienie międzypokoleniowe na płaszczyźnie sztuki? Czy jest to język rzeczywiście uniwersalny?

Oczywiście. Zdjęcia Cieślaka mogą stanowić narrację wizualną prac Musiałowicza ale przede wszystkim pozostają integralnymi bytami będącymi w dialogu. Pojawiają się te same emocje, które możemy czytać z obrazów Musiałowicza. Jest tu przejęcie losem drugiego człowieka, zauważenie go i podniesienie do rangi kogoś ważnego. A przecież w człowieku istnieje potrzeba potwierdzania, że jego istnienie nie jest bezcelowe, a także tego by pamięć o nim przeżyła.

Na wystawie możemy doświadczyć szerokiego wachlarza możliwości artystycznych wypowiedzi obydwu artystów. Henryk Musiałowicz prezentuje tu zarówno swoje najsłynniejsze prace malarskie z wielkich cyklów jaki i prace na papierze z ostatnich dwudziestu lat. Uzupełnieniem są wspaniałe rzeźby, totemy i chorągwie, tworzące razem z obrazami przestrzeń niemalże sakralną. Dzięki zdjęciom Maciej Cieślaka możemy się spotkać też z samym artystą, mając do dyspozycji artystyczne portrety ale także reportaż.
Sylwia Mańko

Henryk Musiałowicz urodził się w roku 1914 w Gnieźnie. W roku 1936 rozpoczął studia w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na Wydziale Malarstwa pod kierunkiem prof. Leonarda Pękalskiego. Dyplom uzyskał w 1948 w pracowni prof. Stefana Kowarskiego. Po zakończeniu wojny życie i twórczość związał z Warszawą. Prace artysty wystawiane były na ponad 100 wystawach indywidualnych i 200 zbiorowych na całym świecie, między innymi w Genewie, Nowym Jorku, Kopenhadze, Mediolanie i Rzymie. Jedną z największych wystaw w kraju zorganizowano w Muzeum Powstania Warszawskiego i „Zapamiętane, ocalone, niezatarte. Wojna i Powstanie 1939-1945”. W 2002 wielką retrospektywę jego twórczości zorganizowało Muzeum Narodowe w Poznaniu. Henryk Musiałowicz jest również laureatem wielu prestiżowych nagród i wyróżnień m.in. Zasłużony Kulturze, Gloria Actis. Jest członkiem międzynarodowych organizacji artystycznych, w tym Europejskiego Stowarzyszenia Kultury SEC i Międzynarodowego Stowarzyszenia Sztuk Plastycznych AIAP.

Maciej Cieślak - fotograf, doktor fizyki, finansista. Porusza się w obszarze fotografii artystycznej uzupełniając ją formami takimi jak reportaż czy dokument. Najczęstszym tematem prac jest człowiek, jego przeżycia i relacje ze światem. Czuje przymus odbywania dalekich podróży. Jest absolwentem Studium Fotografii ZPAF w Warszawie. Studiował fizykę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie i Uniwersytecie w Heidelbergu. Posiada tytuł doktora w dziedzinie fizyki jądrowej. Absolwent studiów doktorskich w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Autor wielu wystaw indywidualnych. Nagrodzony w konkursie National Geographic 2010. Członek Związku Polskich Artystów fotografików. Mieszka i pracuje w Warszawie.



kuratorzy wystawy: Zuzanna Zubek-Gańska, Jolanta Musiałowicz
Współorganizacja: Jolanta Musiałowicz, Sylwia Mańko


Musiałowicz - malarz outsider. Tworzy w samotności z wyboru i mocno ceni taką możliwość skupienia twórczego. Swoje prace eksponował na ponad 100 wystawach indywidualnych oraz brał udział w około 250 wystawach zbiorowych w kraju i za granicą. Prace jego posiadają wszystkie ważniejsze muzea polskie i wiele muzeów i galerii europejskich, amerykańskich i japońskich.


Całe swoje życie podporządkowuje malowaniu. Bardziej od świata zewnętrznego interesuje go świat wewnętrznych, indywidualnych wzruszeń i przeżyć. Musiałowicz jest artystą, który ze stałym imperatywem daje w swoich dziełach dokumentację wewnętrznego dojrzewania, ciągle zmienną w natężeniu, uporczywie walczącą o wydarcie życiu ciszy i skupienia. W sztuce Musiałowicza tkwi pewna biologiczna pradawnosć, która nadaje jej charakter misteryjny. Malarstwo Musiałowicza to bezkresny obszar skojarzeń, analogii i związków, wskazujący jak względny jest czas i odrębności pozornie antagonistycznych kultur. Od początku lat 80-tych ( kolejna cezura życiowa Artysty ) w pracowni wiejskiej w Cieńszy ( w Puszczy Białej k. Pułtuska ) powstają nowe cykle nawiązujące do otaczającej przyrody: "Narodziny Ziemi", "Matka Natura" "Słupy refleksji". Zainspirowane naturą, jako żródłem najwyższych emocji i zachwycenia, dają ukojenie poszukiwaniem ładu i porządku, tajemnicy życia. "Słupy" stały się ucieleśnieniem nowych symboli interesujących artystę, nadal jednak kontynuujących ideę pradawności, magiczności, rytualności sztuki dążącej do oddania prapoczątków. Stąd nadal nie słabnące zainteresowanie dla "pierwszego alfabetu sztuki", którym tutaj staje się idea sztuki ludowej w aspekcie jej prapoczątków.

Sztuka Musiałowicza to ponadczasowy pomost, spinający odrębność wielu tradycji, kultur i dokonań. Porusza swoim dostojeństwem i powagą, a także nie zagrożoną niczym pradawnością. Po dialogu z jego obrazami czujemy się oczyszczeni, odbudowani, nieco szlachetniejsi. Sztuka ta ukazuje drogę do świata znaczeń, które nie poddają się słowom, przypominają, że poza ich obrębem pozostaje coś niezmiernie ważnego o czym chciał opowiedzieć Artysta.