Promocja książki Stanisława Kiełba „Zapomniany” kaniowczyk ppłk Stanisław Magnuszewski (1888-1968)

Zbigniew Kiełb urodził się w 1980 roku w Puławach. Historyk, numizmatyk oraz rekonstruktor i badacz dziejów 2. Pułku Saperów Kaniowskich. Jest autorem, współautorem i redaktorem 155 publikacji z zakresu dziejów Polski, ziemi puławskiej oraz nauk pomocniczych historii; w tym autorem 9 książek m. in. Zarys historii 2. Pułku Saperów Kaniowskich (2008), Między dwoma brzegami... O historii mostów puławskich w latach 1792 - 2008 (2009), Przerwane życiorysy... Listy katyńskie osób związanych z Puławami i powiatem puławskim oraz Dęblinem do roku 1939 (2010), Herby urzędników polskich i litewskich na monetach oraz liczmanach emitowanych w latach 1479 - 1707 (2015), "Zapomniany" kaniowczyk ppłk Stanisław Magnuszewski 1888 - 1968 (2018). Członek Zarządu Okręgu Lubelskiego Związku Oficerów Rezerwy Rzeczypospolitej Polskiej, Honorowy Członek Stowarzyszenia Lubelska Rodzina Katyńska, Członek Szarych Szeregów Oddział Lublin. Za swoją dotychczasową działalność został odznaczony m. in. Brązowym Krzyżem Zasługi, Brązowym Medalem Za Zasługi dla Obronności Kraju, Srebrnym Medalem Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej, Złotym i Srebrnym Medalem Za Zasługi dla Związku Oficerów Rezerwy Rzeczypospolitej Polskiej. Pracownik Muzeum Czartoryskich w Puławach.

Stanisław Magnuszewski urodził się w 1888 roku w Dyneburgu w Rosji. W 1908 roku wstąpił do Wileńskiej Szkoły Wojennej. W 1910 roku jako podporucznik został przydzielony do 10. Batalionu Saperów w Ostrołęce. W trakcie I wojny światowej jako dowborczyk awansowany na kapitana. W 1918 został aresztowany przez bolszewików i osadzony w więzieniu w Woroneżu. Po ucieczce z niego dotarł do Polski i został internowany. Po weryfikacji udał się do Warszawy, gdzie przyjęto go do Wojska Polskiego i przydzielono do 13. Batalionu Saperów. Za swoje męstwo podczas walk w 1918 i 1920 roku został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari 5 kl. i dwukrotnie Krzyżem Walecznych. Po wojnie był zastępcą dowódcy 1. Pułku Saperów w Modlinie i dowódcą 9. Pułku Saperów w Brześciu nad Bugiem. Wobec braku poparcia zamachu majowego w 1926 roku został przeniesiony na stanowisko dowódcy 2. Pułku Saperów Kaniowskich z Puław. Uhonorowany Złotym Krzyżem Zasługi. W 1931 roku został odsunięty od służby i uznany za zupełnie i trwale niezdolnego do wykonywania czynności wojskowych. W 1939 roku, w obliczu wojennego zagrożenia, nie pozwolono mu wstąpić do Wojska Polskiego. Zmarł 20 lutego 1968 roku i został pochowany w Kielcach.