Konferencja "Julian Wieniawski - Klemens Szaniawski - Feliks Brodowski"
Zakład Komunikacji Społecznej UMCS, Zakład Literatury Pozytywizmu i Młodej Polski UMCS i Wojewódzka Biblioteka im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie organizują ogólnopolską konferencję naukową „Julian Wieniawski – Klemens Szaniawski – Feliks Brodowski”, która odbędzie się w Lublinie w dniach 20-21 kwietnia 2010 roku.
Celem konferencji będzie oparta na współczesnych narzędziach badawczych
interpretacja i analiza twórczości pisarzy o których mowa, związanych z
Lublinem jako miejscem ich urodzenia i niejako spowinowaconych uprawą
podobnego typu tematyki (obserwacje małych środowisk) i sposobu jej
gatunkowej artykulacji (małe formy narracyjne).
Organizatorów interesować będą społeczne tropy literackich przedstawień
środowisk: dworku szlacheckiego u Juliana Wieniawskiego (1834-1912) i
Klemensa Szaniawskiego (1949-1898), wsi i małego miasteczka (również u
Klemensa Szaniawskiego), dołów społecznych wielkiego miasta u Feliksa
Brodowskiego (1864-1934) oraz Żydów u Szaniawskiego i Brodowskiego.
Ważne byłoby ujęcie owych środowisk z perspektywy antropologii
codzienności, takiej, by użyć określenia Szaniawskiego „antropologii
wiejskiej” i miejskiej, z charakterystycznymi typami społecznymi i
związkami zachodzącymi w mikroświatach krzątaniny i trudów walki o byt.
Interesujący byłby opis oznak degradacji świata społecznego zawartych w
utworach pisarzy oraz ideologicznych źródeł ich przeświadczeń (stosunek
do pozytywizmu i do gwałtownych przemian niesionych przez kapitalizm).
Postawić by też trzeba pytanie o nastawienia interesujących nas autorów
do współczesności, i na ile odstawali oni od trendów myślowych epoki. A
zatem, w nieco innym przebraniu, staje problem anachronizmu ich postaw
i , odpowiednio, stosowanych przez nich konwencji gatunkowych (gawęda i
krotochwila to formy jak gdyby nie na czasie). Naturalnie, zjawiska
epifenomenalne i epigońskie nie musiały oznaczać niepowodzenia
czytelniczego, gdyż pewien typ odbiorców gustował w łatwych w odbiorze,
niejako felietonowych tekstach.
Podjętej przez pisarzy tematyce odpowiada preferowanie przez nich
małych form narracyjnych: szkiców, obrazków, powiastek, opowiadań,
nowel i wspomnień, a podtytuły ich utworów występujące jako
dookreślenia genologiczne, bywają identyczne u poszczególnych autorów.
Wieniawski na przykład pewnej swojej publikacji daje podtytuł „Szkice i
obrazki”, a Szaniawski „Obrazki i szkice”. Wydaje się, iż można by było
te małe formy narracyjne poddać interpretacji jako utwory tyleż
literackie, ile dziennikarskie, to znaczy napisane z zamiarem
publicystycznym i liczące się z oczekiwaniami redakcji i jej profilem
światopoglądowym. Pisarze o których mowa występowali w typowej wówczas
podwójnej roli literata i publicysty czy dziennikarza, więc
przybliżenie tych spraw miałoby swoją wartość poznawczą. Ponadto
organizatorów interesują elementy biograficzne i autobiograficzne
(Brodowski) tercetu urodzonych w Lublinie prozaików, związane z nimi
materiały archiwalne, korespondencja, akcenty regionalizmu w ich
twórczości, a także żywe reakcje prasy na wiadomość o śmierci
Szaniawskiego i Wieniawskiego.
źródło: UMCS
ostatnia zmiana: 2010-01-04
poleca:
