19. Studenckie Konfrontacje Filmowe: "Happy, happy"

HAPPY, HAPPY (Sykt lykkelig)
reż.: Anne Sewitsky
scen.: Ragnhild Tronvoll
zdj.: Anna Myking
muz.: Stein Berge Svendsen w.: Agnes Kittelson (Kaja), Henrik Rafaelsen (Sigve), Maibritt Saerens (Elisabeth), Joachim Rafaelsen (Eirik), Oskar Hernæs Brandsø (Theodor), Ram Shihab Ebedy (Noa)
prod.: Norwegia 2010 (85 min)
Grand Prix na MFF w Sundance’ 2011

„Happy, Happy” jest opowieścią rodem z niewielkiej, norweskiej miejscowości. Reżyserka Anne Sewitsky rozlicza się z mitem spokojnej prowincji. Pokazuje dramaty ukryte w dostatnich, przytulnych domach z kominkiem.

Kaja i Eirik to na pierwszy rzut oka dobre małżeństwo, wychowujące syna na uboczu cywilizacji. Ich życie zmienia się po decyzji o wynajęciu drugiego domu parze z adoptowanym dzieckiem. Spotkanie zmusza bohaterów do skonfrontowania się z samymi sobą, do wiwisekcji swoich związków i wzajemnych relacji. Na światło dzienne wychodzą od dawna ukrywane tajemnice i wypierane emocje. – Największym wyzwaniem było dla nas znalezienie równowagi między komedią a dramatem – mówi Anne Sewitsky.

W jej obrazie odnaleźć można czarne poczucie humoru znane z produkcji Akiego Kaurismäkiego, Benta Hamera, Andersa Jensena czy Dagura Kariego. Autorka daleka jest od politycznej poprawności. Portretuje bohaterów z dystansem, ale i ciepłem. Pokazuje ich życie, komentując je w filmie piosenkami dość ekscentrycznego, folkowego boysbandu. Jednocześnie „Happy, Happy” jest analizą współczesnej kultury. Wzorów męskości, schematów myślowych i powszechnie akceptowanych stylów życia, do których ludzie, często wbrew sobie, starają się przystosować.

Wiele jest także w filmie interesujących niuansów trudnych do dostrzeżenia dla widzów spoza Skandynawii: – Kaja pochodzi z południowej części Norwegii, zamieszkanej przez pogodnych chrześcijan, którym uśmiech nie schodzi z ust – tłumaczy reżyserka. – Ale to właśnie w tych radosnych rejonach jest największy odsetek samobójstw.

Niezależenie jednak od różnic między mieszkańcami państw północnej Europy, uczucia bohaterów pozostają uniwersalne.