Konferencja naukowa "Początki neolitu na ziemiach polskich”

Konferencję organizuje Instytut Archeologii UMCS wraz z Państwowym Muzeum Archeologicznym w Warszawie oraz Instytutem Archeologii i Etnologii PAN z okazji setnej rocznicy urodzin docenta dr. hab. Jana Kowalczyka - wybitnego archeologa, znawcy problematyki neolitu, badacza pradziejów Lubelszczyzny i wieloletniego pracownika Katedry Archeologii UMCS.

Program wydarzenia odnosi się do aktualnego stanu wiedzy o początkach gospodarki wytwórczej na ziemiach polskich, w tym formowania się rodzimych neolitycznych struktur społecznych. Ta współczesna perspektywa odwoływać się będzie do stanu wiedzy sprzed półwiecza, tj. ukazania się drukiem rozprawy habilitacyjnej Jana Kowalczyka. Referaty wygłoszą wybitni polscy badacze epoki kamienia, m.in. prof. Stefan K. Kozłowski (Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego), prof. Sławomir Kadrow (Uniwersytet Rzeszowski), prof. Marzena Szmyt i prof. Aleksander Kośko (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza) oraz prof. Stanisław Kukawka (Uniwersytet Mikołaja Kopernika). W programie przewidziana jest także sesja posterowa/plakatowa.

Jan Kowalczyk (1918-2007) – polski archeolog i nauczyciel akademicki. W swoich badaniach zajmował się epoką neolitu, specjalizował się w zagadnieniach kultury pucharów lejkowatych. Opublikował ponad 80 prac naukowych i popularnonaukowych z dziedziny archeologii. Kowalczyk był redaktorem wydawnictw archeologicznych oraz członkiem stowarzyszeń archeologicznych. Swoje życie zawodowe związał z Lublinem i Warszawą. Pracował m.in. w Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej, Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, Muzeum Lubelskim, Państwowym Muzeum Archeologicznym w Warszawie, a także w Instytucie Historii Kultury Materialnej PAN.

W 1969 roku ukazała się drukiem jego nowatorska rozprawa habilitacyjna pt. „Początki neolitu na ziemiach polskich”, wyróżniająca się krytycyzmem wobec zastanej wiedzy. Publikacja ta wzbudziła szeroką dyskusję w środowisku polskiej archeologii. Badacz ten ma ugruntowane miejsce w archeologii polskiej, a jego ustalenia i hipotezy do dzisiaj są cytowane w polskiej i zagranicznej literaturze. Za działalność zawodowa i społeczną został odznaczony w 1979 r. Złotym Krzyżem Zasługi.